Pamięci mego Taty

04/01/2010Posted in: wiadomościTags:

Odrobina prywaty na blogu.

Za trochÄ™ ponad dwa tygodnie rocznica powstania mstop.pl…

DziÅ›, 4 stycznia 2010, w wieku 55 lat zmarÅ‚ mój Tata – Janusz D. po dÅ‚ugiej walce ze zÅ‚oÅ›liwym nowotworem żoÅ‚Ä…dka. Nie poddaÅ‚ siÄ™ do koÅ„ca, tak jak i caÅ‚a rodzina, która do ostatniego dnia walczyÅ‚a o jego życie, a potem staraÅ‚a siÄ™ ulżyć Mu w cierpieniu.

Do koÅ„ca zachowaÅ‚ trzeźwość umysÅ‚u, choć ciaÅ‚o zaczęło odmawiać posÅ‚uszeÅ„stwa. ByÅ‚ nauczycielem – trenerem pÅ‚ywania. Szybciej pÅ‚ywaÅ‚em niż chodziÅ‚em, jak Å›miejÄ… siÄ™ niektórzy. W trakcie swojej pracy wypuÅ›ciÅ‚ spod swoich opiekuÅ„czych skrzydeÅ‚ wielu pÅ‚ywaków, którzy niekoniecznie kontynuowali karierÄ™ sportowÄ…, ale niezależnie od wieku wspominajÄ… go czasem jak rodzonego ojca. Wcale im siÄ™ nie dziwiÄ™. PamiÄ™tam, gdy jako 3 latek chyba zdjÄ…Å‚em z siebie kółko do pÅ‚ywania i wskoczyÅ‚em za nim do gÅ‚Ä™bokiej na 2,5m wody. Szybko zjawiÅ‚ siÄ™ obok, by zÅ‚apać i wystawić na brzeg.

Zawsze lubiÅ‚em i nadal lubiÄ™ skakać na gÅ‚Ä™bokie wody, ale już Go nie ma, by mi pomóc w razie ewentualnych kÅ‚opotów. Dziwne uczucie. To dziÄ™ki niemu i Mamie jestem kim jestem. Może i dostajÄ™ od życia i ludzi przez to w „cztery litery”, ale cieszÄ™ siÄ™, że mogÅ‚em być Jego synem i od maÅ‚ego poznawać Å›wiat pod Jego bacznym okiem, a w dalszym swym życiu jak On – pomagać i poÅ›wiÄ™cać swój czas innym ludziom.

Mimo choroby i pogarszajÄ…cego siÄ™ stanu jeszcze niedawno pytaÅ‚, jak tam moje boje z bankiem… UważaÅ‚, że wszyscy robimy coÅ› bardzo ważnego i kibicowaÅ‚ nam na każdym kroku.

Chciałbym do wszystkiego mieć tyle siły, ile miał On przez całe swoje życie.

Niniejszym – caÅ‚y ten blog Jemu dedykujÄ™.

Pozdrawiam Was wszystkich serdecznie i w nowym roku życzę zdrowia i jeszcze raz zdrowia.

Jakub D.